In de maanden april tot juli alleen aan het werk, even ruiken aan een merrie en dekken en hup terug de eenzaamheid in. In het begin was er niet met hem om te gaan, hij keerde me letterlijk de kont toe langzaam stapje voor stapje probeerde ik kontact te maken, wat maar moeizaam lukte.

Hij was geen intimiteit en vertrouwen gewend van mensen, maar ik ben nou eenmaal volhardend. Mijn hart bloede elke keer als ik hem zag, die enorme eenzaamheid straalde uit zijn ogen.

Op een dag ben ik gewoon de box in gestapt en gewoon rustig blijven staan, het duurde even maar hij kwam langzaam naar