|     BEL 06 200 10 391

Norma's Universum
logo-dieren
logo-dieren

HELP NORMA MET DE OPVANG VAN GEHANDICAPTE, VERLATEN OF ERNSTIG ZIEKE DIEREN, MET SLECHTS EEN KLEINE DONATIE BEREIKT ZE ONGELOFELIJK VEEL!

STICHTING ”HELP NORMA” IBAN NL87INGB0005008601,
ONDERSTEUNEN VANUIT HET BUITENLAND VIA BIC;INGBNL2A

WIE IS NORMA?

In de video vertelt norma hoe ze hulp krijgt en wat ze doet. Hoe gaat het verzorgen? hoeveel dieren zijn er? en wat hebben de dieren nodig? Norma legt het uit waardoor je al snel een gevoel krijgt dat er al veel wordt gedaan, en dat er met geld nog veel meer kan worden gedaan. Ben je nieuwsgierig geworden en wil je meer weten welke doelen zijn gesteld? Bekijk snel de video en leer norma beter kennen. (8:38M)

WAAROM IK DOE
WAT IK DOE

Veel mensen vragen me waarom ik dit doe
Waarom ik elke cent en al mijn tijd steek in het opvangen van dieren. Nooit iets nieuws kan kopen voor mezelf. Nooit eens een dag van huis weg kunnen. Altijd en elke dag zwaar werk verrichten. En altijd meteen weer vieze kleren. Elke dag de zelfde laarzen, met stalen neuzen…

home-warrom2
home-warrom3
home-warrom-beforeafter
home-warrom-beforeafter

RECENTE NIEUWS

Moede(r)loos.

Lars

Ik probeerde te begrijpen wat er toch allemaal gebeurt. Hoe kan ik dit verwerken. Of gebeurt het omdat ik er iets van moet leren.

Fewbe

Ik wil graag iets vertellen. Dit is te groot om stil te dragen. Maar ik heb de woorden niet. Fewbe en ik hebben samen de hel van koliek gezien ...

KUDDEKRACHT

Een tijd terug toen ik ook nogal ver heen was en erg depressief, kwetsbaar en eenzaam. In die tijd was ik aan het werk met een hengst en niet zomaar een hengst, een sterke man van acht jaar die gedekt heeft (even ter verduidelijking, die kunnen redelijk gevaarlijk zijn en panne had me dan ook verboden om met hem te werken, maar eigenwijs als ik ben! deed ik het natuurlijk toch).

Ik had nog nooit zo’n eenzaam dier gezien als hij.

Nooit in een kudde gestaan, nooit gesocialiseerd met andere paarden, altijd alleen gestaan.

In de maanden april tot juli alleen aan het werk, even ruiken aan een merrie en dekken en hup terug de eenzaamheid in. In het begin was er niet met hem om te gaan, hij keerde me letterlijk de kont toe langzaam stapje voor stapje probeerde ik kontact te maken, wat maar moeizaam lukte.

Hij was geen intimiteit en vertrouwen gewend van mensen, maar ik ben nou eenmaal volhardend. Mijn hart bloede elke keer als ik hem zag, die enorme eenzaamheid straalde uit zijn ogen.

Op een dag ben ik gewoon de box in gestapt en gewoon rustig blijven staan, het duurde even maar hij kwam langzaam naar