Ik wil graag iets vertellen. Dit is te groot om stil te dragen.
Maar ik heb de woorden niet.
Fewbe en ik hebben samen de hel van koliek gezien. Ik was alleen, niets kon hem redden.
Een melanoom had zijn darm vlak achter de maag afgekneld en barste.
Hij leek erdoor.
Theo was twee keer geweest. Het leek zo goed….
In dertig jaar nooit een paard verloren aan koliek…ooh God
Mijn baby, mijn kind.
Ik kon hem niet behoeden voor het verschrikkelijke noodlot.
Helaas heeft God hem meegenomen. Alhoewel het op dat moment een zegen was.
Ik blijf getraumatiseerd en intens verdrietig achter, omdat ik door moet voor de dieren.
Oh Fewbe, ik hou zo van jou
